Στις αρχές του 20^ου αιώνα, ξεκίνησε με ταχείς ρυθμούς η αναζήτηση και η εφαρμογή Νέων Τεχνολογιών στις χώρες του Δυτικού Κόσμου. Εφαρμογές, που αφορούν στην Τεχνολογία και την Επικοινωνία, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών που δίνουν ώθηση στον εκπαιδευτικό και επιχειρηματικό κόσμο σε επίπεδο εκπαίδευσης του προσωπικού, αύξησης της παραγωγικότητας, ανάπτυξης δικτύων και επικοινωνίας.

Τα τελευταία 30 χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός ερευνητών και ερευνητικών οργανισμών μελετά χρόνια ζητήματα, που αφορούν στην Πληροφορική και την Εκπαίδευση. Ο βασικός στόχος είναι να αποτελέσουν οι Νέες Τεχνολογίες Πληροφορικής εργαλείο διδασκαλίας και μάθησης.

Σκοπός των Νέων Τεχνολογιών, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, είναι να συμβάλλουν στη δημιουργία νέων μορφών διδασκαλίας, μέσα από τις οποίες οι μαθητευόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να οδηγηθούν σε υψηλότερα επίπεδα κατανόησης.

Οι Νέες Τεχνολογίες αξιοποιούνται προκειμένου να:

• Στηρίζουν τις προσπάθειες των μαθητών για κατανόηση και όχι στείρα
• απομνημόνευση
• Προάγουν την εννοιολογική αλλαγή και τη
• γνωσιακή ευελιξία
• Γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ των δραστηριοτήτων, που υλοποιούνται στο πλαίσιο του σχολείου και αυτών που αποτελούν αυθεντικές πολιτισμικές δραστηριότητες

Το 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με ανακοίνωσή της πρότεινε:

«Εκτός από τη διεύρυνση της πρόσβασης στην Εκπαίδευση, η ευρύτερη χρήση των

Νέων Τεχνολογιών και των ανοιχτών εκπαιδευτικών πόρων μπορεί να συμβάλλει

στη μείωση του κόστους για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους μαθητές, ιδίως,

ανάμεσα σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού. Αυτή η επίπτωση της ισότητας απαιτεί,

ωστόσο, μία διαρκή επένδυση σε εκπαιδευτικές υποδομές και σε ανθρώπινο

δυναμικό.»

Οι Τεχνολογίες πληροφοριών και Επικοινωνίας οφείλουν να υπηρετούν τους ευρύτερους εκπαιδευτικούς, διδακτικούς και παιδαγωγικούς στόχους. Επίσης, χρειάζεται να εξετάζεται το αναλυτικό πρόγραμμα, προκειμένου να αξιολογείται η συνεισφορά του ή η αδυναμία συνεισφοράς του στην κοινωνική ανασυγκρότηση, στη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας, καθώς και στη δημιουργία ενεργών πολιτών, που θα είναι κριτικά υπεύθυνοι. Παράλληλα, ο εκπαιδευτικός, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πράξης, οφείλει να δημιουργεί από κοινού με τους μαθητές του, μια επικοινωνιακή συνθήκη η οποία θα επικεντρώνεται στην κριτική ανάλυση και αναδόμηση των συλλογικά παγιωμένων πεποιθήσεων, γνώσεων και πρακτικών.

Η εισαγωγή των Νέων Τεχνολογιών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα γεννά θέματα, που σχετίζονται με την αναγκαιότητα, χρησιμότητα και σκοπιμότητα του εγχειρήματος, όσον αφορά στη μεθοδολογία ένταξης, τις απαραίτητες προσαρμογές και ανατροπές, την επιμόρφωση, τους μηχανισμούς παιδαγωγικής και τεχνικής υποστήριξης, τις υποδομές και το λογισμικό. Ο Μακράκης, (2005) στην έρευνα του «Training teachers for new roles in the new era: Experiences from the United Arab Emirates ICT program», αναφέρει ότι «ο ρυθμός ανάπτυξης των ΤΠΕ και η ταχύτητα εξάπλωσής τους σε όλες, σχεδόν, τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχει λάβει εντυπωσιακές διαστάσεις στις μέρες μας. Πρόκειται για ένα επίτευγμα, που έχει επιφέρει και συνεχίζει να επιφέρει καταλυτικές και κοσμογονικές αλλαγές στη μεταβιομηχανική κοινωνία που ζούμε. Η αλληλεπίδραση της Τεχνολογίας με τον κοινωνικό χώρο είναι τέτοια που οι επιπτώσεις της στο περιβάλλον, την κοινωνία και το άτομο επεκτείνονται πέρα από τους άμεσους στόχους των τεχνολογικών καινοτομιών και των εφαρμογών τους.»

Το 2006, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες (ΣΥΕΔΑΑ) αναφέρει:

1. Οι ΤΠΕ θα πρέπει να θεωρούνται βασικό εργαλείο για την προώθηση της ισότητας

στις εκπαιδευτικές ευκαιρίες

2. Η πρόσβαση σε κατάλληλες ΤΠΕ θα πρέπει να αποτελεί δικαίωμα

3. Η κατάρτιση του εκπαιδευτικού προσωπικού στη χρήση γενικών και εξειδικευμένων

ΤΠΕ πρέπει να θεωρείται προτεραιότητα

4. Η προώθηση της έρευνας και της ανάπτυξης των ΤΠΕ απαιτεί μία πολύπλευρη

προσέγγιση

5. Η συλλογή δεδομένων και η παρακολούθηση, σχετικά με τη χρήση των ΤΠΕ στην

ένταξη, θα πρέπει να θεωρείται ένας τομέας που απαιτεί προσοχή σε όλα τα

επίπεδα της εκπαιδευτικής παροχής

Διαπιστώνουμε, επομένως, πως η χρήση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση και τη διδασκαλία καθίσταται αναγκαία στην εποχή μας, καθώς οι Τεχνολογίες Πληροφοριών και Επικοινωνιών αφενός συντελούν στην ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης, και αφετέρου αποτελούν πολύτιμο εργαλείο στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πράξης.